To moja druga osobowość tuż po flegmatyku (o flegmatyku przeczytasz TU).
To jedna z dwóch ekstrawertycznych osobowości.
Charakteryzuje się dużą orientacją na ludzi. Sangwinik uwielbia wchodzić w interakcję z innymi.
Łatwo się zapala do uprawiania jakiejś aktywności (potwierdzam, na koncie mam ileś tam sportów ekstremalnych).
Zalety sangwinika
Bezsprzecznie dusza towarzystwa, sprawdza się w pracy z ludźmi.
Okazuje wprost swoje emocje, to jak kogoś lubi albo nie zwyczajnie mu to powie (mam tak, zwykle jak kogoś nie lubię to mu to mówię).
Sangwinik jest otwarty na nowe znajomości .
Sangwinik nie przejmuje się zbytnio codziennymi problemami.
Młody duchem, lubi radość.
Wady sangwinika
Ogólnie twierdzę, że sangwinik nie ma wad (a teraz na poważnie).
Często jest postrzegany jako lekkoduch.
Jego relacje z innymi ludźmi najczęściej nie są głębokie, raczej są płytkie.
Sangwinik ma marne szanse żeby zapamiętał czyjeś imię, za to zapamięta jak ktoś był ubrany i czym się zajmuje.
Bardzo pasuje do opisu bliskiej mi osoby, choć ja w niej widzę same plusy. 😉
😀
Sangwinik może i imienia nie zapamięta, ale całą resztę owszem. Nie zgadzam się, że tworzy płytkie relacje z ludźmi – ale z drugiej strony, każdy z nas jest inny 🙂
Z niesamowitą większością tak, tylko z niektórymi tworzy je głębokie.
U mnie to zapewne byłoby dokładne przeciwieństwo 🙂
😀